Zakon Wielkiej Czwórki

Judeau

Wstęp:

- Niechaj srogi Ermos ześle wam swe męstwo i siłę, abyście mogli stawić czoła wrogom wiary i dzielnie bronić Zakon przed ich zakusami - rzekł Vincent, mistrz zakonny, unosząc płonący miecz ku górze i oświetlając tym samym ściany spowitego w ciemności gmachu.

Zakonnicy pochylili głowy, zanosząc modły do boga i swego patrona, któremu ponownie przysięgali wierność i zawierzali własne życie, aby móc walczyć i umierać z jego imieniem na ustach. Klęczeli przed ołtarzem, zwróceni plecami do stojących za nimi kapłanów oraz westalek, którzy wspierali ich swą wiarą, składając intencje w ich sprawie.

Mistrz, oddając kwestię pozostałych trzech bogów najwyższemu kapłanowi Larpagonowi, stanął z boku. Ten natomiast uniósł ręce ku górze i przemówił:

- Niechaj surowa Aneli, żona Ermosa i patronka przyrody, ześle wam swą sprawiedliwość i duchową harmonię, abyście mogli z pokorą i przekonaniem sądzić wiernych i niewiernych, dobrych i złych, żywych i umarłych. Niechaj przebiegły Enizeasz, patron kupców, posłańców i złodziei, ześle wam swój spryt, abyście mogli skutecznie chronić Świątynię Czterech Bóstw od wszelakiego zła nie tylko siłą, ale również podstępem. Niechaj Flemia, patronka uczonych i naszego miasta, Nithal, ześle wam swą mądrość i roztropność, abyście mogli z nich korzystać w życiu codziennym i obdarzać nimi innych.

Świątynię znów wypełniły szepty złożone z modlitw, próśb i przysiąg, wypełniając ją magiczną, boską aurą.

Vincent oraz towarzyszący mu Larpagon zeszli z ołtarza, a zakonnicy powstali.

Śluby dopełniły się.

Historia:

Zakon Wielkiej Czwórki jest świeżym tworem, który powstał z inicjatywy byłego członka Zakonu Czerwonego Sokoła, Vincenta Rathvena - pierwszego i póki co jedynego mistrza. Przybył on z Elancji na archipelag Skeltvor kontrolowany po części przez wcześniej wspomniany Zakon Czerwonego Sokoła, skąd następnie przypłynął na margonemskie plaże niedaleko Tuzmer wraz z innymi zakonnikami i skeltvorskimi kompaniami. Stoczono tam ciężką bitwę z siłami Tetraportu, z której zwycięsko wyszło niewiele Sokołów, a jeszcze mniej przetrwało do obecnych czasów. Po późniejszych zatarciach z Gildią Cechów i odzyskaniu jeńców, Rathven porozumiał się z najwyższym kapłanem Larpagonem przewodzącym Wspólnotą Wielkiej Czwórki w Nithal i połączył swoje siły ze Świątynią, otrzymując status mistrza oraz sprawując władzę nad samymi zakonnikami. Wspólnie chcą szerzyć wiarę w Ermosa, Aneli, Enizeasza oraz Flemię, łącząc ją również z nauką i pomagając miastu oraz jego mieszkańcom także w tej sferze.

Kodeks Zakonu:

I. Bez względu na pochodzenie społeczne, rasę czy płeć, każdy może zostać członkiem Zakonu Wielkiej Czwórki (dalej nazywanym Zakonem bądź Wspólnotą), jeśli wykaże chęć i odpowiednią determinację, przechodząc próby zakonne.

II. Dołączając do Zakonu, poprzednie przewinienia nowego członka stają się nieważne w obliczu bogów, którzy zsyłają swą łaskę, zmazując wszelakie winy z grzesznika.

III. Zakonnicy darzą się wzajemnym zaufaniem, zaś członkowie wyjawiający jakiekolwiek tajemnice Wspólnoty osobom z zewnątrz będą surowo karani.

IV. Zakonnicy świadomie niewypełniający rozkazów osób wyższych rangą będą surowo karani.

V. Zakonnicy zobowiązują się do obrony Wspólnoty nawet za cenę własnego życia.

VI. Zakonnicy nigdy nie są zbyt biedni, aby pomóc potrzebującym. Każdy z nich zobowiązany jest do wspierania słabszych, jeśli istnieje taka możliwość.

VII. Zakonnicy nie są związani celibatem, jako że również bogowie zawierali związki małżeńskie.

VIII. Zakonnicy swój wolny czas spędzają na żarliwej modlitwie lub czynnościach pogłębiających ich wiarę bądź rozwijających umysł i/lub ciało, ponieważ tylko ich harmonia pozwala osiągnąć perfekcję, do której każdy zakonnik powinien dążyć.

IX. Zakazuje się kradzieży jakichkolwiek dóbr materialnych - nie tylko świątynnych - oraz bezpodstawnego zawłaszczania ziem. Działanie na szkodę Wspólnoty bądź obywateli miasta Nithal skończy się wydaleniem z Zakonu i potępieniem ze strony bogów. W przypadku uszkodzenia mienia należy zwrócić równowartość finansową lub ustalone odszkodowanie w przypadku rzeczy bezcennych.

X. Zakazuje się pozbawiania życia bez solidnych do tego podstaw w zależności od poleceń przełożonych, a każde niezastosowanie się do rozkazów skutkować będzie wykonaniem egzekucji przez Wspólnotę.

XI. Zakazuje się głoszenia herezji pod groźbą wykonania egzekucji przez Wspólnotę.

XII. Zakazuje się dobijania bezbronnych, jeżeli nie ciążą na nich niewybaczalne grzechy i wyrażą skruchę. Także niewierni zasługują na taką łaskę.

XIII. Nakazuje się głoszenia wiary w Cztery Bóstwa wśród niewiernych.

XIV. Nakazuje się bycia lojalnym wobec Wspólnoty i jej zasad, bowiem dobro jej ogółu jest ważniejsze niż dobro pojedynczego członka Zakonu. Wszelkie podejrzane inicjatywy i działania mają być zgłaszane osobom wyższym rangą.

XV. Nakazuje się prowadzenia życia w sposób godny i nieuwłaczający imieniu Zakonu, który reprezentuje Wielką Czwórkę.

Struktury Zakonu, siedziba oraz posiadane dobra:

Przybytek Zakonu Wielkiej Czwórki mieści się w budynkach Świątyni, w północno-wschodniej części Nithal. Sam Zakon można spotkać w głównym gmachu, w piwnicach, w dormitoriach bądź w samym mieście, gdzie oddają się modlitwie, nauce, treningowi lub sprawunkom na jego rzecz.

Członkowie Wspólnoty mogą należeć tylko do jednego ze stanów: rycerstwa bądź duchowieństwa. Rycerze z nadania samego Ermosa są zbrojnym ramieniem Zakonu i zajmują się ochroną jego członków oraz wiernych, jak również szkolą nowych braci w walce, a pieczę nad nimi sprawuje mistrz - Vincent Rathven. Do zadań duchowieństwa należą natomiast: przeprowadzanie obrzędów i udzielanie błogosławieństw, przygotowywanie rytuałów, sprawy administracyjne i organizacyjne oraz nauczanie o Czterech Bóstwach, w zależności od przynależności kapłana do któregoś z kultów. Mogą się też szkolić w magii, a także dawać lekcje innym - w tym także rycerzom zakonnym. Niektórzy z duchownych mogą również pełnić funkcję uczonych, nie porzucając jednak swoich obowiązków wobec bogów. Każdy z kapłanów, westalek i akolitów jest pod opieką najwyższego kapłana, Larpagona. Wszyscy nowi członkowie organizacji zostają najpierw akolitami, którzy dopiero później otrzymują odpowiednie święcenia.

Zakon posiada również dostęp do dokumentów, zapisków badawczych, próbek i innych pozostałości po Bractwie Zhaunil, w tym także do wielu receptur alchemicznych oraz notatek na temat fauny margonemskiej.

Członkowie:

Brak.

Rekrutacja:

Zamknięta.

4 △｜▽

• Sapori (+1): kocie dupki
• Kris Aphalon (+1): Ale ze skrótem się nie popisałeś, Z-WC :>
• hadziadzia (+1): A mi tam się podoba ;D
• Zireath (+1): kocie dupki